Strategische personeelsplanning: trap niet in de valkuilen

Inschatten hoeveel en welke medewerkers u in de toekomst nodig heeft: dat is een grote, complexe klus. Maar als u hem aangaat, kunt u deze dooddoeners in strategische personeelsplanning (SPP) maar beter vermijden.

Vijf SPP-dooddoeners

Gerard Evers, directeur van adviesbureau EuroHRM dat zich richt op economisch personeelsmanagement, onderscheidt vijf belangrijke SPP-valkuilen:

1. Een te grote focus op proceskenmerken. Er wordt verhoudingsgewijs (te) veel aandacht besteed aan draagvlak en commitment.
2. Een te grote aandacht voor kwaliteit. In een vlootschouw komen dan weer hele competentie-woordenboeken uit de kast. De reuk en smaak van HR domineren. Meer aandacht voor kwantiteit, kosten en flexibiliteit is gewenst!
3. De schijn van determinisme en zekerheid. SPP gaat over strategie in een onzekere wereld. Scenarioplanning is dan een nuttig instrument. Toch zien we vaak de verleiding om de SPP-analyse te beperken tot één gewenste toekomst. Dat is een struisvogel 2.0 benadering. Strategie is anticiperen op onzekerheid, niet het weglopen hiervoor.
4. Een te grote aandacht voor de P-kant. Echter, in SPP-trajecten moet juist ook veel aandacht zijn voor de O-zijde, de bedrijfsmatige kant van de zaak.
5. Praktisch. Zo ongeveer de grootste dooddoener die we tegenkomen. SPP moet vooral praktisch zijn, maar in tegenstelling tot wat? Theoretisch? Complex? Daar waar de kwalificatie ‘praktisch’ van stal wordt gehaald is meestal sprake van een bedenkelijke vorm van framing. Te vergelijken met begrippen als plofkip en ‘eerlijk en sociaal’. Uiteraard is SPP meer dan alleen theorie, maar het is wel een vak. Een tandarts die een zere kies lekker praktisch maar meteen verwijdert in plaats van een meer complexe behandeltechniek toe te passen, zit snel zonder klanten.

Waarom SPP niet praktisch moet zijn

De belangrijkste uitdagingen voor SPP lijken voor de komende jaren het omgaan met onzekerheid en risicoanalyses, en het koppelen van diverse soorten databestanden. Wees op je hoede waar het begrip ‘praktisch’ wordt genoemd als dé eigenschap van een bepaalde SPP-benadering. Het is maar al te vaak een alibi voor intellectuele luiheid of een schaamlap voor cognitieve beperktheid. Niets is zo praktisch als een goede theorie. Wie voor praktisch kiest en daarbij eigenlijk doelt op simpel, doet geen recht aan de mogelijkheden die SPP te bieden heeft.