Het is een gekke tegenstrijdigheid: nog nooit is het kantoorleven zo goed geweest als nu, en toch zijn veel mensen ontevreden. In een analyse van de Financial Times wordt een interessant idee geopperd: zou het misschien komen door de nadruk die ligt op ‘gelukkig moeten worden’? 

Uit wereldwijd onderzoek zou blijken dat 70 procent van de mensen niet écht gemotiveerd is, of zelfs ronduit ongemotiveerd. Dat blijkt bijvoorbeeld ook als je “my job is” intypt op Google. De zoekmachine probeert de zin af te maken op basis van veelvoorkomende zoekvragen, en suggereert dan “so boring” of “making me suicidal” of “ making me miserable”. Zoek je in het Nederlands op “mijn baas is”, dan doet de zoekmachine ook zorgwekkende voorspellingen.

Herkennen we dat van de werkvloer? Lopen mensen echt zo ontevreden rond? Dat misschien niet, maar uit onderzoeken blijkt dat ze zich er toch niet echt thuisvoelen. Blijkbaar houden ze een masker op wanneer ze op kantoor zijn, en vullen ze de waarheid in op een anoniem formulier. Een Britse hoogleraar gebruikt zelfs de woorden “epidemic of disengagement”. Slechts een derde van de mensen zou echt geven om zijn baan, en dat cijfer daalt langzaam over de jaren.

Contradictie

En eigenlijk is dat heel gek. Want de kwaliteit van het werk lijkt enorm toegenomen de afgelopen decennia. We hebben luxe en comfortabele werkplekken, in vergelijking met de bedompte plekken vroeger. De luchtkwaliteit is verbeterd (sinds het rookverbod), en er is veel aandacht voor arbeidsomstandigheden. Er zijn fruitschalen en coaches, tafeltennistafels en nieuwe technologie. Er is beleid om pesten tegen te gaan, en managers doen aan coachend in plaats van directief leidinggeven. En zeker voor vrouwen is werk adembenemend verbeterd in de afgelopen decennia.

En toch…

Waar komt ontevredenheid vandaan?

Dus is het de vraag: wat is dat de oorsprong van die ontevredenheid? Een deel van de verklaring zit ‘m in flexibiliteit. Als mensen constant in- en uitlopen, aan wie of wat bind je je dan nog? En als je geen vast contract krijgt en volgende maand weer op straat kan staan, dan ga je al helemaal geen band opbouwen met het bedrijf waar je werkt, dan voer je enkel correct je taken uit.

Maar de belangrijkste reden voor ongeluk is dat mensen teveel verwachten. De kwaliteit van het werk is weliswaar verbeterd, maar onze verwachtingen zijn nóg sterker gestegen. En stijgen op de piramide van Maslow is dus geen garantie voor geluk: kennelijk is het moeilijker om te genieten vanaf de top.

Wat bedrijven níet moeten doen

Daar komt bij dat bedrijven vaak nét de verkeerde insteek kiezen. We verkondigen waarden, vertellen hoe we de wereld proberen te verfraaiien, hameren op werkplekgeluk en bevlogenheid, et cetera. En juist dat werkt niet, blijkt uit onderzoek van Sussex university. Sterker nog: het werkt contraproductief. De mogelijke verklaring is deze: als iedereen om je heen beweert hoe geweldig alles is, dan is de conclusie gauw getrokken dat jij in elk geval níet op je plek bent.

 

Bron: FT / https://www.xperthractueel.nl/